Fizjoterapeuta pomaga w pędzie ku zdrowiu kontuzjowanemu zawodnikowi w czasie, gdy reszta jego kolegów pędzi ku lepszemu wynikowi sportowemu. Co więcej fizjoterapeuta w trakcie kontuzji dba o to, by zawodnik we własnym tempie też mógł pędzić ku poprawieniu wyników.

Gdy pojawia się kontuzja rola trenera w przygotowaniu zawodnika do startu diametralnie spada, natomiast nigdy nie schodzi do zera. Rola fizjoterapeuty w momencie gdy pojawia się kontuzja bardzo szybko rośnie. To on przejmuje w dużej mierze odpowiedzialność za zawodnika. Istotnym jest, by między fizjoterapeutą a trenerem zachodziła współpraca. Fizjo musi wiedzieć na jakim etapie przygotowania jest zawodnik, na jakim etapie przygotowania jest drużyna, co w tej chwili jest istotne, nad czym warto czy też nawet trzeba pracować. Natomiast trener musi dostać informacje kiedy mniej więcej może spodziewać się zawodnika na boisku. Mniej więcej, gdyż nie da się tego dokładnie określić. Ze względu na różne czynniki oraz zmienność wśród zawodników, ta sama kontuzja eliminuje z gry różnych zawodników na różną długość czasu.

Podczas procesu rehabilitacji fizjoterapeuta stwarza tkankom odpowiednie warunki do regeneracji, poprawia ruchomość stawów na które wpłynęła kontuzja. Pracuje z pacjentem również nad wszystkimi elementami narządu ruchu, które mogły mieć wpływ na to, że kontuzja zaistniała. Czas rehabilitacji jest też idealnym momentem na poprawę słabych ogniw w ciele zawodnika. Zawodnik kontuzjowany, podczas gdy reszta drużyny trenuje, powinien poprawiać te elementy, na których poprawę nie wystarcza mu czasu ani energii w trakcie normalnego cyklu treningowo-startowego.

W czasie kontuzji fizjoterapeuta dba też by forma zawodnika, w tym jego wydolność fizyczna,  nie spadła. Trener w takim momencie ma za zadanie utrzymanie ogólnej sprawności zawodnika na wysokim poziomie, jednakże może a nawet powinien delegować je fizjoterapeucie. Fizjoterapeuta, korzystając ze swojej znajomości biomechaniki oraz metod treningowych tak dobiera aktywność, by zawodnik mógł rozwijać się lub przynajmniej podtrzymywać formę bezpiecznie.

Gdy już kontuzja zostaje wyleczona lub stan zawodnika pozwala na jego częściowy udział w treningu – jest to moment, w którym zaangażowanie zarówno fizjoterapeuty jak i trenera powinno być na bardzo wysokim poziomie. To tutaj współpraca pomiędzy nimi jest najważniejsza. Wdrażanie coraz to wyższych obciążeń treningowych powinno odbywać się pod jednoczesna kontrolą trenera jak i fizjoterapeuty.

W trakcie leczenia kontuzji natężenie roli zaangażowania fizjoterapeuty i trenera zmienia się. Natomiast bardzo istotne jest to, że podczas zarówno procesu treningu czy też leczenia zaangażowanie zawodnika powinno być na najwyższym poziomie. Zarówno trener w trakcie przygotowania do zawodów, jak i fizjoterapeuta w trakcie przygotowania do powrotu do treningów – mogą zawodnikowi jedynie pokazać drogę. Nie są natomiast w stanie przejść jej za niego.

Moment kontuzji oraz czas rekonwalescencji jest ciężkim czasem dla zawodnika. Jeśli tylko jest taka możliwość, to do współpracy zawodnik-trener-fizjoterapeuta powinien włączyć się psycholog sportowy. Sportowiec, który nie ma możliwości trenować odczuwa często frustrację tak silną, że bez problemu można ją porównać do fizycznego uczucia duszenia się. Natomiast jeśli z różnych względów współpraca z psychologiem nie jest możliwa, to w miarę możliwości i swoich umiejętności fizjoterapeuta oraz trener powinni dbać o samopoczucie zawodnika. Warto mu uświadomić, że:

 

„Ucz się od nas obracać nic w coś
Zamiast się poddać skumuluj złość
I zamień ją, zamień ją w siłę do działania
Bo jeszcze nigdy nie wyzdrowiał nikt od narzekania”

 

Karol Grablowski
magister fizjoterapii
Physiotherapia in Corde